Het was nu dus tijd om het op te nemen tegen de grote jongens zullen we maar zeggen. De 2e divisie bestaat uit drie poules waarin de teams op basis van punten tegen elkaar strijden. Met strengere competitievoorschriften dan vorig jaar, moeten wij ons dit seizoen bij de top 30 teams zien te plaatsen om onze positie in de 2e divisie te handhaven. De onderste twee teams degraderen rechtstreeks naar de 3e divisie. Voor de teams op plek 31 tot en met 34 wacht een vierde wedstrijd, de promotie-degradatiewedstrijd. Ons doel voor dit jaar is de 2e divisie te handhaven. 

In de maanden voorafgaande aan de eerste wedstrijd had het hele team al goed getraind. De MILA-groep ging een week eerder op trainingsweekend naar Nieuw Milligen. Léon en Melchior gingen nog een stapje verder en reisden met de trainingsgroep van Papendal naar het bloedhete Zuid-Afrika. Ze verbleven daar enkele weken in Stellenbosch, vlakbij Kaapstad. Hun terugvlucht was gepland op de dag van de competitie, dus mochten ze niet deelnemen van de coach. Dit betekende dat we een oplossing moesten vinden om alle technische onderdelen te kunnen invullen. Dit seizoen hebben we naast Léon en Melchior slechts twee technische atleten, namelijk Arnout en Stijn.

Met een maximum van drie onderdelen per atleet moesten zelfs de niet-technische atleten zich wagen aan een onderdeel. Zo stond Jurian ingepland voor het speerwerpen. De voorbereiding kon niet beter, want hij heeft dit serieus opgepakt. Op de wedstrijddag nam hij het op tegen enkele getalenteerde speerwerpers. Hij slaagde erin de speer op een afstand van 31,42 meter te werpen, wat een persoonlijk record was voor Jurian.

Ondertussen had ik samen met Stijn de baan van Climax in Ede veroverd door de Gemzenvlag omhoog te hijsen! Als enige vlag prijkte ons blauw-wit hoog bovenaan de vlaggenmast!

Ondertussen stond Arnout voor een enorme uitdaging: binnen anderhalf uur moest hij de onderdelen horden, hoogspringen en polsstokhoogspringen afwerken. Het leek haast onmogelijk om op al deze onderdelen een goede prestatie neer te zetten. Maar ondanks deze zware opgave leverde Arnout een fantastische prestatie. Bij hoogsprignen wist hij een hoogte neer te zetten van 1,75 meter. Hierna moest hij letterlijk een sprintje trekken naar ons Gemzenkamp, hier zijn schoenen omwisselen om nog geen twee minuten later van start te gaan op de 110 meter horden. Hij wist zijn persoonlijk record van 18,40 aan te scherpen naar 17,71 seconden! 

Op adem komen zat er niet in voor Arnout, hij kon meteen door naar het polsstokhoogspringen. Er werd een live verbinden tot stand gebracht met Léon om Arnout te kunnen coachen. Als ploegleider mocht ik de tips en tricks die Léon aan mij doorgaf met Arnout delen. Naast mijn coachende woorden kreeg Arnout tips van Berthram die met ons mee was als jurylid bij polsstokhoogspringen. 

Rond het middaguur was het de beurt aan Stefan om zijn onderdeel, de 800 meter, te lopen. En hij was razendsnel! Met een tijd van 1:55,82 won hij de wedstrijd en staat hier momenteel 9e mee op de Nederlandse ranglijst van het outdoor seizoen 2024. Nog een leuk feitje, dit was de langzaamste 800 meter die Stefan ooit in zijn hardloopcarrière heeft gelopen. Dat geeft wel aan hoe snel hij is! Stefan kwam ook nog in actie op de 200 meter, waar hij een tijd van 23,54 seconden neerzette. 

Ondertussen was Ewout onderweg van Heerde naar Ede om zijn 5000 meter te lopen. Tijdens zijn reis naar de atletiekbaan maakte hij nog een tussenstop op het station van Ede waar hij Léon oppikte die net weer was aangekomen uit Zuid-Afrika. Met Léon op de atletiekbaan was de sfeer compleet voor een aantal volgende fantastische prestaties. 

Stijn mocht de baan van Climax onveilig maken met de twee onderdelen kogelstoten en discuswerpen. Het kogelstoten ging hem goed af, met een afstand van 9,32 meter uit stand. Het discuswerpen was een uitdaging, aangezien hij hier nog nooit op had getraind. Nu zeg ik dat niet helemaal goed, want hij had hier wel op geoefend. Hij kreeg namelijk bij aankomst in Ede nog een korte opfriscursus discuswerpen van Arnout. Met een aantal geldige pogingen wist Stijn een afstand van 20,67 meter neer te zetten.

Voor mijzelf stonden de 100 meter sprint en het verspringen op het programma. Het verspringen ging verrassend goed, ondanks mijn beperkte training op dit onderdeel. Mijn tijd op de 100 meter was een solide 12,81 seconden, wat gezien de tegenwind op het rechte stuk een behoorlijke prestatie was.

Ewout leverde een sterke prestatie op de 5000 meter, hoewel hij het tempo van de kopgroep waar hij aanvankelijk bij liep niet kon handhaven. De harde tegenwind op de baan maakte het er niet gemakkelijker op. Desondanks voltooide hij de afstand in een indrukwekkende tijd van 15 minuten en 44 seconden.

Als afsluiting deden we de Zweedse estafette. Het was de hele dag al geen mooi weer, een beetje koud met een temperatuur van 7°C en een frisse wind tegen, en daar kwam nog een regenbui bij. Aan het eind van de dag begon het flink te regenen, waardoor we een plekje opzochten in de krachtruimte. Ondertussen werd de hele toko afgebroken omdat de Gemzen deze hadden overgenomen. Hier hebben we onszelf even warm gefietst terwijl de damesploegen in de stromende regen de estafette deden.

Nadat de bui voorbij was, was het ook tijd voor ons team om aan de estafette mee te doen. Stefan begon met de 400 meter en had een mooie strijd met de man van Climax. Hij kwam als tweede door en gaf het stokje over aan mij, waarna ik een 300 meter liep. Hier behield ik onze positie en liep sterk. Daarna nam Jurian het over voor de 200 meter. Stijn maakte zijn terugkomst na een aantal jaar weer op een sprintonderdeel. Stijn ging er vandoor met het stokje en liep de laatste 100 meter. Met een tijd van 2:07,97 was dit voor ons team een zeer goede prestatie.

Op dit moment bezetten we de 33e plaats in de nationale competitie, wat betekent dat we aan de bak moeten. Gelukkig voegen Melchior en Léon zich bij ons team voor de volgende wedstrijd op 2 juni, waardoor we het puntenaantal flink kunnen verhogen!

Als ploegleider ben ik buitengewoon trots op ons team vanwege de inzet tijdens deze wedstrijd. Het vergt soms veel van het team, zoals Arnout die drie opeenvolgende onderdelen moet afronden in korte tijd, en Jurian die zich moedig inzet bij het speerwerpen, ondanks dat hij eigenlijk een hardloper is. Met slechts 6 teamleden weten we maar liefst 14 onderdelen succesvol te volbrengen, waarmee we waardevolle punten binnenhalen. Iedereen handelt vanuit het teambelang.

In vergelijking met teams zoals Eindhoven Atletiek, die met 13 atleten deelnemen maar toch drie onderdelen onbezet moeten laten, ben ik ervan overtuigd dat het niet alleen om individuele prestaties gaat, maar ook om het groepsgevoel om gezamenlijk te strijden. Zoals Stijn het verwoordde: “Aan team gevoel ontbreekt het nooit! Mooi dat het na al die jaren nog steeds gaande is!”