Zondag 10 september 2023 is een dag die de geschiedenisboeken ingaat als een memorabele dag voor de Gemzen. Want op deze zondag wisten wij als mannenteam te promoveren van de 3e naar de 2e divisie in de landelijke competitie! Een promotie zoals deze komt er niet zomaar. Tijdens de drie poule wedstrijden hebben we als team alles op alles gezet om een plekje te bemachtigen voor deze finale wedstrijd. Voor degenen die de wedstrijdverslagen van deze voorgaande wedstrijden hebben gelezen, wisten dat het geen makkelijke taak was om ons te plaatsen. We hebben echt alle kracht binnen ons team nodig gehad om ons te kunnen plaatsen. Ook nadat we ons geplaatst hadden konden we niet rustig gaan zitten, iedereen in het team moest hard aan de slag om het maximale te presenteren tijdens de grote finale.

Op de wedstrijddag vertrokken we al vroeg richting de atletiekvereniging Hollandia in Hoorn, waar onze promotie-/degradatiewedstrijd zou gaan plaatsvinden. Nadat we een mooi plekje hadden gevonden voor onze tent, was het voor ons jurylid Berthram al snel tijd om aan te sluiten bij de juryvergadering. Berthram was die dag ingedeeld bij het onderdeel kogelstoten en zag zowel Melchior als Léon voorbijkomen. Niet veel later was het voor mij ook tijd om de ploegleidersvergadering bij te wonen. Na dit overleg kon ik de startnummers aan het team overhandigen en begonnen de eerste van ons al met de warming-up.

Arnout en Melchior mochten het spits afbijten en starten met hun onderdeel. Arnout begon met verspringen, terwijl Melchior in de ring stond bij het onderdeel kogelstoten. Voor ons als toeschouwers was het leuk dat de kogelstootring en de verspringbak direct naast elkaar lagen, hierdoor konden zowel Arnout als Melchior aanmoedigen tijden hun onderdeel! Arnout wist een

afstand te springen van 5,88 meter en Melchior wist de kogel op een afstand van 13,87 meter te brengen. Voor Melchior was dit ook een persoonlijk record (PB) met een kogel in de gewichtsklasse van 7,25 kg.

Na deze twee onderdelen stond er een spectaculair looponderdeel op het programma, de 3000 meter steeplechase. Jaap-Jan ging voor het eerst in zijn hele loopcarrière dit onderdeel doen. Nadat hij dit onderdeel voor zover als mogelijk had getraind, was hij klaar om het op te nemen tegen de concurrentie. Nadat Jaap-Jan 28 hindernissen en 7 waterbak passages had voltooid, wist hij de klok te stoppen op een zeer strakke tijd van 10:50,48. Dit was slechts 23 seconden boven het clubrecord dat nog stamt uit 1983. Als team weten we zeker dat het niet lang meer gaat duren voordat Jaap-Jan dit clubrecord in handen heeft.

Na steeple was het tijd voor het eerste sprintonderdeel, de 100 meter. Aan de 100 meter deden Stefan en ik mee. Stefans doel was een razendsnelle 100 meter te lopen en hiermee zoveel mogelijk punten binnen te halen op dit onderdeel. Terwijl ik deze 100 meter zag als een goede warming-up voor de 400 meter horden die later op mij zou wachten. Stefan zette een tijd neer van 11,60 seconden en ik zat slechts 18 honderdste van mijn persoonlijk record af met een tijd van 12,73 seconden.

Aan het eind van de ochtend stond voor Léon zijn eerste onderdeel op het programma. Onze meerkamper mocht, net zoals Melchior, het onderdeel kogelstoten doen. Léon wilde maar één ding, en dat was verder stoten dan wat Melchior had gepresteerd. Heerlijk, deze onderlinge strijd in het team! En het was natuurlijk niemand minder dan Melchior die hem aanmoedigde en tips gaf om de kogel nog verder te stoten. Léon zette een afstand neer van 14,39 meter. Stijn was ondertussen ook bezig met kogel, maar dan wel op het onderdeel kogelslingeren. Na twee ongeldige pogingen wist Stijn de kogel goed weg te krijgen en in de vierde poging wist hij de kogel op een afstand van 27,19 meter te krijgen.

Op het langste sprint onderdeel van de dag kwam Stefan in actie. Hij wist dit seizoen precies goed te pieken en zette op de 400 meter zijn seasons best neer met een tijd van 50,10 seconden. Wederom een ongekende prestatie van Stefan, er zijn maar weinig mensen bij de gemzen die constant dit soort goede prestaties kunnen leveren het hele seizoen door!

Ondertussen was het natuurlijk tijd om de tussenstand te bekijken en de kansen op promotie grondig te analyseren. Mijn ploegleidersmap was inmiddels bijna een magische bron van informatie geworden. Om de prognoses up-to-date te houden, had ik zelfs mijn laptop meegenomen om de Excel-spreadsheets bij te werken, zodat ik het team kon voorzien van de meest recente stand in de divisie. Hoewel atletiek.nu alle resultaten tot dat moment bijhield, werd er geen rekening gehouden met wat andere teams in verschillende startgroepen zouden gaan presteren. De Excel-spreadsheet was dus een ideale middel om te kijken hoe we ervoor stonden.

Nadat ik samen met Arnout de stand had bijgewerkt, was het alweer tijd voor Arnout om te beginnen met de warming-up voor het hoogspringen. In mijn prognose had ik opgeschreven dat Arnout een indrukwekkende hoogte van 1,85 meter zou halen. Dit was echter zijn persoonlijke record, en hij had eigenlijk niet

verwacht dat hij deze hoogte zou bereiken. Hij achtte 1,80 meter realistischer, dus paste ik mijn voorspelling aan. Maar tot Arnouts eigen verrassing sprong hij uiteindelijk wel de 1,85 meter, precies zoals ik eerder had voorspeld.

Léon was ondertussen ook gestart met zijn laatste onderdeel voor die dag, het discuswerpen. Na een totaal van vier pogingen had Léon 44,17 meter genoteerd als verst geworpen afstand. Léon stak hiermee met kop en schouder uit boven de concurrentie, de nummer twee noteerde slechts een afstand van 34 meter.

Het was mijn beurt voor het onderdeel 400 meter horden. De afgelopen twee weken had ik intensief getraind om grip te krijgen op dit behoorlijk uitdagende onderdeel. Ik had eerder naar Femke Bol gekeken tijdens het WK, maar in de praktijk bleek het een stuk moeilijker dan het leek. Wat dit onderdeel lastig maakt, is het behouden van een hoge frequentie tussen de hordes door en het aanvallen van de hordes. Tijdens de training had ik een tijd van 1:09 genoteerd, en ik dacht dat ik wel een tijd van 1:06 of 1:07 zou kunnen halen. Maar door tot het einde te blijven vechten, slaagde ik erin om een tijd van 1:05,35 neer te zetten, waar ik zeer tevreden mee was! En niet te vergeten, ik had 568 punten verdiend voor het team.

Na het technische looponderdeel was het de beurt aan Jurian en Stefan om de 200 meter te sprinten. Dit langere sprintonderdeel, met een bocht en een recht stuk, wisten beide heren succesvol af te ronden. Helaas was Jurian niet helemaal in topvorm en klokte een tijd van 26,33 seconden. Stefan daarentegen behaalde punten met een indrukwekkende tijd van 23,27 seconden.

Toen was het de beurt aan Ewout om in actie te komen! Hoewel Ewout meestal de voorkeur geeft aan lange afstanden, waar zijn specialiteit ligt op de 5000 meter, stond hij dit keer aan de start voor de 1500 meter. Dit looponderdeel staat erom bekend lastig in te delen te zijn qua ronde tijden. Gelukkig kon Ewout meedoen in de "snellere" serie. Hij begon goed in de groep en liep de eerste ronde in 1:08, achteraf merkte Ewout op dat het aanvankelijk wat traag leek te gaan. In de tweede ronde versnelde hij en kwam door in 1:06 per ronde. Daarna wist Ewout nog een extra versnelling te vinden en sloot aan bij de koploper. Uiteindelijk finishte hij sterk als tweede met een indrukwekkende tijd van 4:06,12, wat niet alleen een persoonlijk record is, maar ook een nieuw clubrecord voor mannen 35+. Vooraf had Ewout gedacht dat mijn prognose van 4:10 te ambitieus was, maar hij wist dit volledig waar te maken!

Als afsluitend onderdeel stond die dag de estafette op het programma, hoe kan het ook anders tijdens een competitiewedstrijd. Vooraf hadden we al even gekeken naar de prognose om te bepalen hoe “veilig” de wissels uitgevoerd moesten worden, of dat het wenselijk was om toch een risicootje te pakken. Ik startte de 4x100 meter en gaf het stokje over aan Arnout, Arnout wisselde vervolgens weer op Jurian, en Jurian op zijn beurt weer op Jaap-Jan. Met een tijd van 49,48 zaten we mooi onder de 50 seconden en was deze estafette goed genoeg om een mooie plek te pakken in de eindstand.

Toen was het moment eindelijk daar: de prijsuitreiking! Door de laatste resultaten in het Excel-spreadsheet in te voeren, hadden we al een idee van wat ons te wachten stond. Maar toch bleef het spannend omdat de officiële uitslag nog bekendgemaakt moest worden. Terwijl we wachtten, plakten we nog wat prachtige Gemzenstickers op de baan. Alle teams werden uiteindelijk bijeengeroepen. Eerst werd de uitslag van de damescompetitie bekendgemaakt, gevolgd door de herencompetitie.

We waren al erg blij toen we de plaatsen 12 tot 5 hoorden, want dat betekende dat we in de top waren geëindigd! Als team hadden we ons doel bereikt: we waren gepromoveerd! Maar er was nog meer goed nieuws: de vierde plaats ging naar de thuisploeg A.V. Hollandia. En dat kon maar één ding betekenen - De Gemzen werden derde! De vreugde was enorm, er hing een sfeer van euforie in de lucht. Blauwe rook zweefde over de baan terwijl De Gemzen het podium betraden. Het was een prachtig moment, samen met de tweede plaats, Groningen Atletiek, en de eerste plaats, A.V. Atos.

Nadat we allemaal de beker even hadden vastgehouden en een uitgebreide fotosessie hadden afgerond, was het tijd voor ons om nog even de wedstrijd door te nemen. De beker die we bij elke wedstrijd uitreiken voor de "Man of the Match" moest nog worden uitgereikt. Nu was het zo dat Léon deze beker nog in zijn bezit had van de vorige wedstrijd, maar hij had samen met de hele groep besloten dat ik hem deze keer zou krijgen vanwege mijn inzet als ploegleider dit seizoen. Dat was natuurlijk een geweldige verrassing! Wat nog verrassender was, was dat het team had besloten dat de ploegleider (in dit geval ik) in de waterbak van de steeplechase zou worden gegooid. Dat was natuurlijk de kers op de taart van deze geweldige dag en zorgde voor een verfrissende afsluiting!

Na de lange terugreis was er niets mooier dan de wedstrijd af te sluiten en nog even gezellig na te praten met een barbecue als afsluiting. We hebben in de achtertuin van de familie Mak heerlijk gezeten en genoten van de smakelijke barbecue.

Dank aan al onze teamleden: Arnout Mak, Ewout de Vos, Jaap-Jan Slob, Léon Mak, Melchior Treffers, Stijn Tromp, Stefan Gelderman, Steven Hanekamp, Robin Meima, Jurian Onderdijk, Gerwin Vis. En natuurlijk dank aan onze juryleden: Harrie Hatzmann en Berhtram Mak.

Namens de ploegleider van dit succes team!

Wilco Jonker